Felekten bir gece.

Yoğun sigara dumanı ve seviye dinlemeyen yüksek müzik sesinin altında, kulüp sahibi Joyce Belleville müşterilerden biriyle olan muhabbetini henüz bitirmişti. Bir sigara yakıp baş ağrısından kurtulmaya çalışırken, hafifçe tıklatılan kapıyla birlikte gözlerini içeri girene çevirdi. Mahçup tavırlarla içeri giren garson kız, işe yeni alınanlardandı. İsmini bilmediği ve sormaya utandığı; fakat daimi müşterimiz olduğu tavırlarından belli bir hanımın Joyce'la görüşmek istediğini söylemişti. Bu, Joyce'un birinci kuralıydı. "Hiç kimseye ismini sorup da yabancı muamelesi yapmayın. Bilmiyorsanız bilene sorun, öğrenin. Buradaki herkes sefil hayatlarından arınıp paşazade muamelesi görmek için buraya geliyor. Ve eğer bu hissi sunamayacaksanız bu ekibe de girmeyin" Sözlerini garson kıza hatırlatıp biraz azarladıktan sonra müşteri isimlerine iyi çalışmasını söyleyip kapıyı kapatmasını istedi. Odada tekrar yalnız kaldığında üzerindeki siyah hırkayı çıkarıp beyaz, belden oturtmalı dar gömleğini düzeltti, odasıyla bar arasındaki uzun koridoru yüzüne yerleştirdiği keyifli gülümseme eşliğinde kat etti. Genişçe kulübün deri koltuklardan birinde bir kodaman birkaç kızla keyifli bir gecenin başlangıcını yaşıyor, birkaç kişi dans pistinde fiziksel teması bol danslarıyla eğleniyor, sağ köşedeki sehpada gençler kokain çekerken, bar tarafında bir kadın elindeki içkiyi yavaşça yudumluyordu. Deri kıyafetleri sayesinde dekorun bir parçası gibi görünüyorken, yüzündeki ciddi duruş buralarda pek rastlanmayacak türdendi. Saçların yüzüne dökülmüş, tanınmasını engellemişti. Joyce'un misafiri tespit edebilmesi için yanına kadar yaklaşması gerekti. Kadının yanındaki boş sandalyeye otururken kendine bir içki istedi. "Sofia? Seni buralarda görmek büyük onur. Kulübüme hoşgeldin şekerim. Bir isteğin mi var benden?" Ardından arsız arsız göz kırpıp bir sigara yaktı, eski dostu Sofia'ya da bir dal uzattı.

Barmenin gözlerini Sofia'nın dekoltesine diktiğini fark ettiğinde, erkeklerin ne kadar bolluk içinde olurlarsa olsunlar yeniliklere zaaflarının olduğunu bir kez daha anladı Sofia. Burada kim bilir kaç tane yarı çıplak hatun vardı ve bu adam kim bilir kaç tanesiyle şu bar tezgahının üstünde işini görmüştü ama yine de yeni gelen birinin göğüsleri adamı heyecanlandırıyordu. Bu düşüncelerle bar tezgahına tiksintiyle baktı fakat kafasından çabucak attı bu düşünceleri genç kadın.

İki tabure yanında oturan adamın uzun zamandır onu süzdüğünü biliyordu ve tedirginliği gittikçe artıyordu. Bir süre sonra herif tuvalete yöneldi ve gecerken Sofia'nın kalçasını hafifçe okşadı. Bu temastan rahatsız olsa ve adamı öldürüclecekler listesine eklese de rahatlamıştı genç kadın. Bu finocchio Clemenza'nın adamlarından biri olamazdı.

Bir kaç dakika daha öylece bekledi Sofia. İçkisinin son yudumlarını içerken Joyce'un yanına oturup gelişinin nedenini sormasını izledi. Bardağı bırakıp yavaşça ona döndü. Erkek parfümü ve sigara kokularının vücudunu çevrelemesine ve artık yaşlanmaya başlayan yüz hatlarına karşın dolgun bir vücudu ve ağır bir çekiciliği olan muhabbet tellalına baktı bur süre. Gülümsedi. Güzel kadındı Joyce, hatta gereğinden fazla güzeldi. Bu yola nasıl düştüğünü merak etti Sofia, fakat bunu ona sormanın kabalık olacağını düşündü. Her zamanki yumuşak sesiyle: 'Eğlenmeye ve biraz içmeye geldim Joyce.'dedi. Gözlerini ona çevirdi. 'Bir de bazı konularda arkadaş tavsiyesine ihtiyaç duydum diyelim.' Ne tepki vereceğini merak ediyordu, zira bir Corleone'nin işine karışmayalı çok olmuştu.

Joyce sigarasını kutsal bir emanete sahip çıkar gibi dikkatle ve ciddiyetle içtikten sonra Sofia'ya tekrar baktı. Dudakları ciddiyetle büzülmüştü, sadece tonik içiyordu ve yüzüne düşünceli bulutlar hakimdi. Bir sorun olduğu belliydi; ama genç kadın sebebini kestiremedi. Şu mafya olaylarından biri olabilirdi, ya da sadece bir aşk meşk meselesiydi. Tanrı biliyor ya, Joyce için herhangi biri dahi o kadar üzücü olmamalıydı. Eğlenmeye ve biraz içmeye geldim Joyce.'. Sofia'nın ses tonu da sözcüklerin içeriğiyle örtüşmeyecek kadar kuruydu. Ya kulübe giderkerne yas havasına bürünmüş Sofia'nın her zaman yaptığı bir şeydi -değildi. geçen gelişinde joy'la sarhoş olmuş, barı ateşe vermişlerdi. onarım oldukça maliyetli olmuştu- ya da Sofia'nın canı gerçekten de bir şeylere sıkkındı. 'Bir de bazı konularda arkadaş tavsiyesine ihtiyaç duydum diyelim.' Evet, işte belli olmuştu. Genç kadının gizlemeye gerek duymadığı sıkıntısı her ne ise oldukça önemli olduğu belliydi, bu yüzden Joyce parmakları arasındaki sigarayı küllüğe iyice bastırıp kendisine bir bira aldıktan sonra Sofia'ya odasına geçmelerini söyledi. Böylece basık sigara dumanı ve müzikten biraz uzaklaşıp ciddi meseleyi rahat rahat konuşabileceklerdi. Joyce odasının havalı kapısını yavaşça kapadıktan sonra kadife kumaşla kaplı yumuşak koltuklardan birine oturdu, bacak bacak üstüne atıp gözlerini arkadaşına dikti. "Kimse kimseyi kandırmasın Sofia, birine tavsiye verebilecek ne son kişi benim. Bir sorun mu var?" Sofia, mafya işlerinin tam içindeki genç yaşta itibar sahiplerindendi. Joy'la tanışıklıkları yıllar öncesindeki bir husumet vasıtıasıyla gerçekleşmiş, biraz menfaat biraz maneviyat ile kalıcı olmuştu.

Joyce yerinde bir hareket yapmış, birasını kaptığı gibi özel odalardan birine yollanmış, Sofia'yı da peşinden sürüklemişti. Bu hareket başka bir ortamda başka biriyle yapıldığında göze batar ve Sofia'yı ele verirdi fakat şimdi onları gören olduysa da iki lezbiyenin biraz eğlenmek için ücra bir köşe aradığını sanacaklardı. Bu da Sofia'nın işine geliyordu, Joyce'u bilemezdi.

O sigara kokan salonun ardından temiz sayılabilecek ve daha ferah bir odaya geçtiklerinde Sofia gerginliğini üzerinden attığını fark etti. Odaya bir göz attı. Çift kişilik bir yatak, kadife bir koltuk, tuvalet masası ve abajurlar dışında bir eşya yoktu. Tipik otel odaları gibiydi. Burada bir kaç dakiko önce güzel bir muhabbetin geçtiği içerideki kokudan anlaşılıyordu. Sofia buna aldırış etmedi. Elleri kalçasında bir süre bekledikten sonra o da Joyce'un yanına oturup sakince arkasına yaslandı. 'Sadece sana yaptığım yardımlar karşılığında yardımını talep ediyorum.' Duraksadı. 'Bana Tattaglia hakkında bilinmeyenleri anlatabileceğini düşünüyorum.' Biraz daha ciddileşti fakat sesinde öfke yoktu. 'O adamı istiyorum Joyce.'

Önce ortamda kısa bir sessizlik oldu. Sofia dikkatle konuşmanın geçtiği arkaplanı inceliyor, beceriksizce toplanmış çiftkişilik yatağa bakarken rahatsız olmuşa benzemiyordu. Gözlerini Joyce'a çevirmesi birkaç dakika aldı. 'Sadece sana yaptığım yardımlar karşılığında yardımını talep ediyorum. Bana Tattaglia hakkında bilinmeyenleri anlatabileceğini düşünüyorum.' Tok sesiyle kararlı bir üslup takınmış, ne istediğini bilen insanlara özgü bir havaya bürünmüştü. 'O adamı istiyorum Joyce.' O adamı istemeyen yoktu bu camiada. İnsanların yoluna taş koymak, işlerini baltalamak, haraç almakla ünlenmişti. Joy'u da tartaklamaktan, emrivaki ayağına getirttiği kızları tanınmaz halde yollamaktan veya yüzüne kezzap atıp öldürdükten sonra kulübün kapısına bırakmak gibi şakalar yapmaktan kaçınmazdı. Bu yüzden illallah diyen Joy tek başına bir tacir olarak fazla güçlü sayılmasa da müstakbel kaçak don Sofia Tata'yı istiyorsa, alabilecek güçteydi. Tek yapmak gereken, yardımcı olmaktı. "Bulursan bir parçasını bana da yolla." Kısa bir sessizlikten sonra tereddütlerini atıp devam etti. "Aslında, bulabilirsin sanırım. Dün gece için bir kız istemişti, bir de beni. Gitmedim tabii, canıma susamadım henüz. Bugün adamlarını yollamış akşama gitmezsem olacaklardan sorumlu değilmiş. Bir de adres yollamıştı, bir bakalım nereye koydum." Joy oda içinde dört dönerek defterlerin arasına bakıyor, adresin yazılı olduğu kağıdı bulmaya çalışıyordu. Böyle emrivakilere karnı tok olduğu için davete iştirak etme niyeti yoktu, belki de bu yüzden kağıdı çöpe atmış bile olabilirdi. Tam, Sofia'ya kağıdın ortalıkta olmadığını söyleyecekti ki, bir çekmecenin içinden düzgün el yazısıyla yazılmış adres çıktı. Kağıdı Sofia'ya uzatıp sessizce ne olacağını bekledi.

Joyce'un yaptığı şakaya acı acı gülümsemeden edemedi. Tattaglia'nın parçalarını isteyen sayısı o kadar çoktu ki. Herifi bulduğunda kaç parçaya ayıracağını düşünmeden edemedi. Fakat Joyce bir adresten söz ettiğinde gözlerindeki ihtiras dolu ışığı görseler eminim zaferinden pay istemeye korkarlardı. Joyce'un elinden koparırcasına aldı adresi. Bu Tattaglia'nın Caposunun eviydi. Kızları kendisi için mi, yoksa caposu için mi istiyor, bilmiyordu Sofia ama her şekilde denemeye değerdi. Fakat Joyce'u nasıl ikna edecekti?

ayağa fırlayıp Joy'un elinden tuttu ve karşısına oturttu. Bu işi onsuz yapamayacağını biliyordu. Heyecanlı bir kız çocuğu gibi bir süre odada döndü durdu. Evet, her şeyi planlamıştı ama bu planın dışındaydı. doğaçlama davranacaktı veya hızlı bir plan yapacaktı. Bu işte doğaçlamaya yer olmadığına göre... Tekrar koltuğa oturdu fakat yerinde duramıyordu. 'Joyce... Senden bir ricam var ve eğer bana yardım edersen seni layıkınca mükafatlandıracağıma şüphen olmasın. Tattaglia'nın en güzel parçasını sana vermekle kalmayacak, yeni bir şube açacak kadar da kabarık bir çek yazacağım sana. Ama isteklerimi yerine getirmen gerek.' Duraksadı. ' Sen ve ben oraya gideceğiz. Fakat beni iyice fahişeye benzetmen gerekecek. Herife benim yeni ve güzide bir parça olduğumu söyleyeceksin. Adamları biraz yağlayacak ve sonra herifi ortadan kaldıracağız. Korumalar durumu çakana kadar biz çoktan toz olmuş oluruz. Ne dersin?' Ona reddedemeyeceği bir teklifte bulunmuş olmayı diliyordu.

Adresi öğrenin Sofia'nın gözleri parladı. Kağıdı Joy'un elinden kaparcasına aldı, odada dört dönüp kendince bir şeyler mırıldanarak uzun süre düşündü. Sofia odada dört dönerken, tilkilerin de aklında aynısını yaptığı belliydi; çünkü Joy'u heyecanla ellerinden tutup karşısına oturttuğunda gözlerinde yeni tohumlanan bir fikrin neşeli parıltıları vardı. "Joyce... Senden bir ricam var ve eğer bana yardım edersen seni layıkınca mükafatlandıracağıma şüphen olmasın. Tattaglia'nın en güzel parçasını sana vermekle kalmayacak, yeni bir şube açacak kadar da kabarık bir çek yazacağım sana. Ama isteklerimi yerine getirmen gerek." Kısa bir süre duraksadı. Belki tereddütteydi, belki planın geri kalan kısımlarını tamamlıyordu. ' Sen ve ben oraya gideceğiz. Fakat beni iyice fahişeye benzetmen gerekecek. Herife benim yeni ve güzide bir parça olduğumu söyleyeceksin. Adamları biraz yağlayacak ve sonra herifi ortadan kaldıracağız. Korumalar durumu çakana kadar biz çoktan toz olmuş oluruz. Ne dersin?' Teklif makuldu. Yapması gereken tek şey en iyi yaptığı şeydi. Birkaç fahişe kıyafeti bulup makyaj yapıp Sofia'ya kılık değiştirtmek pek zor değildi. Pislik herifleri kandırmak kolaydı, sonucunda dolgun bir çek de tüm zorlukların üstesinden gelmek için oldukça yardımcı oluyordu. Bunun için vakit kaybetmeden kendi dolabından pahalı bir iç çamaşı takımı, bir de uzun, deri fahişevari bir ceket getirip makyaj malzemelerini tuvalet masasına koydu, hazırlanması için Sofya'yı yalnız bıraktı ve on dakika sonra garajda buluşmak üzere ayrıldılar. Joy müşterilerle son kez ayaküstü birkaç dakika sohbet ettikten sonra özel bir işe gittiğini söyleyip yardımcısına göz kırptı. Bu gecenin sonuna kadar yokluğunun dikkat çekmeyeceğine emin olduktan sonra garajdaki gösterişsiz arabalardan birine binip Sofia'yı beklemeye koyuldu. Genç kadın da geldiğinde, plan işlemeye başlamıştı. Joy'un arabayı kağıttaki adrese sürdüğü her dakikada, orta düşmanlarını yok etmeye bir adım daha yaklaşıyorlardı.

Joyce'un verdiği kıyafetlere şöyle bir göz attı. Siyah dantelli iç çamaşırları, varla yok arası siyah bir elbise ve uzun deri montla iygin deri sivri burun cizmeler... ucunda Tattaglia, dolayısıyla Don'luk vardı. Bunları düşünerek hızla soyundu. Dantelli sütyen göğüslerini rahatsız ediyordu. Daha önce bir kere bile giymişliği yoktu. O, pardösünün önünü iliklerken gençten bir kız Joyce'un onu garajda beklediğini haber verdi. Sofia bir baş hareketiyle kızı başından savdıktan sonra aynada şöyle bir baktı kendine. Kötü yola düşmek için yeterince güzeldi. Bu düşünceyle sırıttı ve topuklarını taklatarak kapıya yöneldi.

Joyce gösterişsiz bir araba seçmişti kendine. Yol boyunca pek konuşmadılar. Adrese geldiklerinde Joyce'a bir baş işareti yaptı ve kolkola girip adresteki eve yöneldiler. Kapıyı Tattaglia'nın Caporegimesi bizzat açtı ve kızları hafif okşamalar, tacizler eşliğinde salona buyur etti. Tattaglia ortada görünmüyordu. İş tam Sofia'nın tahmin ettiği gibiydi. Kolay olacağını düşünüyordu. Joyce, Sofia'nın eline tutuşturduğu eterli pamuğu sütyeninin içine sokmuştu. İçeride çok adam yoktu zaten. İki hizmetkar ve Capo'nun ta kendisi. Onu Sofia alacaktı, Joyce ise hizmetkarları halledecekti. En işveli tavrıyla ikisini birden üst kata çıkardığında Sofia çok daha rahatlamış bir biçimde pardösüyü çıkardı. Capo, Sofia'nın güzelliği karşısında şaşırsa da kısa bir süre sonra eski haline dönüp koltuğu işaet etti. Sofia çok fazla vakit kaybetmek istemiyordu. Adamın omuzlarından hafifçe iteleyerek koltuğa oturttu. Adam, ayakta kalan Sofia'nın bacaklarını okşarayak elbisesini sıyırmaya çalıştığında sinsi bir gülüşle karşılaştı. Bu onu daha da çok tahrik etmişti. Sofia adama masaj yapmayı teklif etti, adam da kabul etti. Hayatının en büyük hatası olduğunu bilmiyordu halbuki. Sofia işveli bir biçimde adamın arkasına geçip biraz eğilmesini söyledi. Omuzlarına masaj yapmaya başladı. Bir kaç dakika sonra çorabının içinden çıkardığı teli hızla adamın boynuna doladı. Adam bağımak istedikçe Sofia teli daha çok sıkıyordu. Onun icabına baktıktan sonra yukarı çıktı. Joyce'u iki adamla birden oynaşırken buldu. Öfkelenmedi. Sadece kayıtsızca belindeki silahı ayaktaki adamın kafasına doğrulttu ve ateş etti. Bir saniye sonra silahın namlusunu Joyce'un üzerindeki adama doğrultup üç el ateş etti. Kurşunlar sırtına saplanmıştı. Adam Joyce'un üzerine yığılıverdi. Sofia, Joyce'a bir kafa işareti yaptı ve hızla giyinip arabaya gelmesini söyledi. On dakika sonra Long Beach yolundaydılar.