Moira.

Konu: Moira. Paz Ocak 22, 2012 1:36 pm

Moira. Tumblr_lwa4w0Huau1qaqwxto3_r4_250

Moira. Tumblr_lwa4w0Huau1qaqwxto5_r2_250

we are just lost souls, aren't we?

''Porselen Bebek''
Kadın mavi gözlerini birkaç kez kırpıştırdı ve kucağında masumca duran bebeğine baktı. Dışarıda yağmur yağıyor ve gök gürlüyordu. Hastanenin beyaz koridorları sessizdi. Kadın uzun beyaz parmaklarını narince bebeğin koluna uzattı ve dokundu. Pürüzsüzdü, bembeyazdı. Adeta porselen bir bebek gibi. Küçük bebek ürperdi. Dudaklarını büzdü. Gözlerini araladı. Kadının gözleri gibiydi mavi gözleri. Uçsuz bucaksız fırtınalı bir denizi andırıyordu. Bebek karşısında duran kadını incelemeye başladı. Kızıl saçlar omzunun üzerinden topuz yapılmıştı. Gözleri yorgun bir denizi andırıyordu. Tükeniyordu. Belirli kıvrımlar oluşmuştu yüzünün hatlarında. Pembe dudakları hafifçe kıvrılıyor ve ona doğru gülümsüyordu. Kadın bebeğine uzandı ve alnına küçük bir öpücük koydu. Ayrılacağını onu terk edeceğini anlamış gibi bebek ağlamaya başladı. Hastanenin beyaz koridorları bebeğin çığlıkları ile dolmuştu.

03.00. Beyaz bir kadın Manhattan'ın Long Island'ta ki St.102 sokağında ölü bulundu. Kadının kimliğinin Marilyn O'Hara olduğu tesipt edilmiştir. Marilyn O'Hara gözüne aldığı merminin beyin damarlarına zarar vermesi sonucu ölmüştür. Polisler gizemli cinayetin bulunduğu arka sokakta delil aramaktalar. Ne kadar yazık... Genç ve güzel bir kadının bir arka sokakta öldürülmesi.

Beyaz elbiseler içinde olan hemşire küçük bebeği kollarının arasına aldı ve gülümsedi. Küçük kızın kızıla çalan saçlarının kökleri beyaz ışığın altında belirgince parlıyordu. Hastanenin koridorunda ilerlemeye başladı kucağında ki bebek ile beraber. Sadece birkaç dakika önce yanına gelen hemşire annesinin ortadan kaybolduğunu ve onu bulamadığını söylemişti. Küçük bebek ile ilgilenmesini de istemişti. Hemşire bir kez daha küçük bebeğe gülümsedi ama bebeğin yüzünde tarifi olmayacak bir hüzün vardı. Hastanenin diğer ucundan ona doğru koşmakta olan hemşireye kaydı gözleri. Nefes nefese kalmıştı. Sarışın hemşire karşısında durduğunda derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı. Tam bu sırada hastanenin koridoru ambulansın ışığı ile dolmaya başlamıştı. Küçük bebek ağlamaya başladı.

Gizemli siyahlara bürünmüş adam morgun soğuk kapısını açtı ve görevliye görünmeden içeriye süzüldü. Morgun tam merkezinde bir saat önce buraya getirilen kadının cesedi duruyordu. Yavaşça beyaz örtünün altında ki kadına doğru yaklaşmaya başladı. Elini uzatırken derin bir nefes aldı ve beyaz örtüyü hafifçe kaldırıp geriye çekti. Kızıl saçları gri-metalik masaya dağılmış, bembeyaz teni olan kadın sonsuz bir uykudaydı. Sağ gözünün üstünde mermiden dolayı açılmış yara bembeyaz teninde adeta parlıyordu. Kadının yüz hatlarına baktı. Dudakları aşağıya doğru bükülmüştü. 'Marilyn O'Hara.' Adamın boğazından gelen buruk ses morgu doldurmuştu.

Gizemli adam bebeğe uzandı ve kollarının arasına aldı. 'Demek küçük O'Hara sensin. Umarım babanın senden hiç haberi olmaz. Evet, Moira. Senin ismin Moira olmalı. Umarım annenin yaşadığı ve babamın kurduğu hayattan çok uzaklarda yaşarsın.'

''Kan Kırmızısı''
Örgülü kırmızı saçları ile yetimhanenin koridorunda koşturuyordu. Arkasından gelen görevlinin bağrışlarına aldırmadan küçük ayakları ile koşmaya devam ediyordu. Büyük devasa kapıyı beyaz güçsüz elleri ile itti. Kapı zorda olsa açıldı ve Moira küçük boşluktan dışarıya süzüldü. Yetimhanenin bahçesi bembeyaz karla dolmuştu. Ellerini ovuşturdu kısa bir süre sonra yeniden koşmaya başladı. Etrafında dönmeye ve saçlarına uçuşan beyaz karlara baktı bir süre. Dokundu. Oynadı. Görevlinin peşinden gelmemesine şaşırmıştı. Birkaç kez daha döndü, döndü. Bahçede onu izleyen adamı fark etmemişti. Karanlık siluetli adamı fark ettiğinde mavi gözleri korku doldu. Adam belli belirsizdi ama tanıdık geliyordu. Ardından kayboldu. Arkasını döndü ve eski model bir arabaya binip uzaklaştı.

Görevli küçük kızı tartaklamaya başladı. Ardından beyaz porselen yüzüne vurdu. Küçük kızın gözleri dolmuştu. Beyaz elini kızarmış yanağına götürdü. Gözleri dolmuştu ama ağlamayacaktı, ağlayamazdı. Sadece arkasını döndü ve yetimhanede ona verilmiş odaya doğru yürümeye başladı. Görevli adamın arkasından bağırdığını, küfürler ettiğini duyabiliyordu ama aldırmadı. Önem vermedi. Odanın pirinçten yapılmış tokmağına uzandı ve açtı. Ardından mavi gözlerini adama çevirdi. Nefretle bakıyordu adama. Hiç olmadığı gibi. Adamın ona doğru ilerlediğini gördü. Hemen odasına girdi ve kapıyı kapattı. Bir süre sonra adamın gölgesi kapının dibindeydi. Bekliyordu. Bir şarkı mırıldandığını duyabiliyordu. Sonra durdu. Derin nefes aldı ve uzaklaşmaya başladığını gördü. Gölge kapıdan çok uzaklara gitmişti. Görevli adama odasına girdi ve eski bazı tuşları çalışmayan telefona uzandı. Ardından numarayı zorla da olsa tuşladı ve bekledi. Telefon açıldığında karşı tarafın sessizliğini bozmayacağını anladığı zaman... 'Moira artık senindir. Bu küçük cadaloz ile ne yaparsan yap umurumda değil. Her geçen gün daha da hırçınlaşıyor lanet olası sürtük.' Telefonnun karşı tarafında ki kadının yüzüne bir gülümseme yayıldı. 'Güzel.'

Karşısında duran beyaz genç kadın ona doğru gülümsedi. Kadın siyahlar içindeydi. Siyah uzun saçları vardı. Gözlerine siyah bir gözlük geçirmişti. Dudaklarına kan kırmızısı bir ruj sürmüştü. Bembeyaz teninde dudaklarından sanki kan akıyormuş gibiydi. Üstünde siyah bir kürk vardı. Uzundu. Yetimhane görevlisi olan adama arkada durmuş kadını izliyordu. Siyah eldivenli ellerinden birini uzattı ve kızın kızıl saçlarına dokundu. 'Merhaba Moira.' Moira geri çekildi. Mavi gözlerini kadına dikmişti. 'Benden korkmana gerek yok tatlım. Sonunda seni buldum. Ben annenin çok yakın bir arkadaşıyım.' Kızın gözleri doldu. Annesi ile ilgili pek bir şey bilmiyordu ama sadece yetimhanede ki çocukların görevliden duyduklarını ona söyledikleriydi. Annesi öldürülmüştü ve ölümünün arkasında yatan sır hala gizliydi. Dava, cinayetten dört ay sonra düşmüştü. Katile dair hiç bir şey yoktu ya da olan şeyler ustalıkla gizlenmişti. Moira kalbinde küçük bir sızı hissetti ve kadının uzattığı ele doğru ilerledi. Kadın onu elini sıkıca tutarken zafer kazanmış gibi bir kahkaha attı.

ısn’t that what all men want? The freedom to satiate their needs, guilt free?

''Lanetli Kadın''
Aşağıdan gelen kahkahaları duyabiliyordu. Moira üstünde ki kırmızı sabahlığa sıkıca sarıldı. İpekten kumaş teninde yumuşak bir his bırakıyordu. Kendini duvar kağıdı sökülmüş rutubetli duvara dayadı ve gözlerini sıkıca kapattı. Derin bir nefes aldı ve evin koridorunda ilerlemeye başladı. 'Demek ondan hoşlandın Jovice. Güzel. Ama bilmen gerekiyor ki o benim en genç çalışanım. Fiyatı biraz yüksek.' Kadının kahkahaları evin koridorlarında yankılanmaya devam ediyordu. 'O daha on dört yaşında tatlım o kadar fazla şey bekleme ondan. Evet. Kısır. Ne kadar mükemmel değil mi?' Moira beyaz ellerini kulaklarına bastırdı. Daha fazla duymak istemiyordu. 'Jovice o bir fahişe daha ne bekliyordun?'

'Bay Brown?' Moira kapı eşiğinde durmuş yatakta uyuyan genç adama baktı. Acaba karısı şuan ne yapıyordu? Ya da çocukları? Tüm geceyi nerede geçirdiğini merak ediyorlar mıydı? Yüzünde sinsi bir gülümseme ile bir kez daha adama seslendi. Neyse ki adam nezaket gereği altından yüzüğünü çıkarmıştı parmağından. Yatağın karşısında duran küçük masaya koymuştu ve önem vermemişti. Adam yatakta kıpırdandı ve gözlerini açtı. Hemen yatağında yanında duran komodin de altın yüzük sabahın parıltısı ile parlıyordu. Gözleri büyüdü ve hemen doğruldu. Yüzüğe uzandı ve avucunun içine aldı. Ardından yüzünü kaldırdı ve kapı eşiğinde duran Moira'ya baktı. 'Bay Brown? Artık gitseniz iyi olur. Eşiniz sizi özlemiştir.' dedi ve gülümsedi. Adamın yüzü kızardı ve yüzüğü elinin arasında sıktı. Ayağa kalktı ve üstünü giymeye başladı. Moira'da orada durmuş onu izliyordu. Adam sonunda ceketini de üstüne geçirdikten sonra şapkasını aldı ve Moira'ya baktı. 'Her zaman ki gibi çok güzeldin Moira.' dedi ve kadının dudaklarına küçük bir öpücük koyduktan sonra cebinden haylice yüklü bir para çıkardı ve yatağa doğru fırlattı.

Pencereden uzandı ve Manhattan gecesini izlemeye başladı. Trafik lambalarının yanıp sönüşünü izledi. Kornaların gürültülerini dinledi. Sokakta bir oraya bir buraya giden insanları. Arabaları. Kulübün kapısında sigara içen adamları. Kulüpten gelen bağırtıları, müziği, konuşmaları, fısıltıları... Pencereyi aşağıya doğru çekti ve kapanmasını sağladı. Ardından kalın perdesini çekti üzerine. Beyaz tüllü ipek kumaştan yapılmış örtüyü daha sıkı serdi yatağına. Koridordan gelen konuşmaları duyuyordu. Kadınlar, para için kendilerini satmakla yarışıyorlardı. Banyoya gitti. Yüzünü yıkadı. Kızıl saçlarını kafasının tepesinde topuz yaptı ve yeniden odasına döndü. Gözleri hemen kapının altında duran mektuba kaydı. Kapıyı açtı ve dışarı batı. Sigara dumanı koridorun tepesinde adeta bir bulut misali süzülüyordu. Koridorda ki birkaç adamın bakışlarının ona kaydığını gördü ama umursamadı. Mektuba eğildi ve aldı ardından kapıyı sertçe kapatıp kilitledi. Mektubun zayıf kağıdını hemen yırttı ve siyah mürekkeble yazılmış kağıda çıkardı. 'Annenin kim olduğunu biliyor musun?'

& Moira O'Hara
& 24 yaşında. Fahişe.
& Babasının kim olduğunu bilmiyor. Annesi cinayete kurban gitti.
&Fahişelik yaparak para kazanıyor ve bazı mülklerde özel hizmetçi olarak da görev yapıyor.
& Terazi burcu.
&Kısırdır. Hamile kalamıyor.
&Duygusal bir yapısı vardır.

Konu: Geri: Moira. Paz Ocak 22, 2012 1:36 pm

''İlişkiler''

» Moira O'Hara