Yeni bir misafir var mı diye etrafa bakındı genç büyücü. İki trol de yerdeydi ve eserine keyifle baktı. Bu arada ona seslenen cadıya bakınca kapının açılmış olduğunu gördü. İçeriye hakim olan karanlık karşısında az da olsa tereddüt etti. Nelerle karşılaşacakları belirsiz bir mekanın girişinde iyice şüpheye düşmüştü. Acaba karşılarına başka ne çıkacaktı? Birkaç ejderha hiç de fena olmazdı doğrusu. Ejderha mı! Şuan onlarla karşılaşmayı hiç istemezdi Argarot. Kadının muzipliğine ise gülümsedi sadece. Ufak adımlarla ilerledi karanlığa doğru onu parçalamak istercesine. Kapıdan girdikleri zaman arkalarındaki ışık kesildi, çıkış yolu kapandı. “ Evet, artık istesek de gidemeyiz. “ Karanlığın hakim olması üzerine asasını havaya kaldırıp ışıklandırdı. Karşılarına çıkan derin bir koridor vardı ki bundan pek hoşlanmadı. Burnuna gelen kesif bir koku ise yüzünü kapatmasına neden oldu. İğrenç koku neredeyse kusturacaktı genç büyücüyü. Ayrıca hafif bir rutubet şu an bu atmosferi kaplayan diğer bir öğeydi. Ne iğrenç bir şeydi böyle. “ Gidelim Valerie! “ Yavaş adımlarla karanlığın içinde ufak bir ışık misali ilerlediler. Adımları yankı yapıp kendilerine geri dönüyor, her defasında tuhaf tuhaf yaratıkların karşılarına çıkmasını bekliyordu temkinli bir şekilde. Koridorun sonuna geldiklerinde yerin altına epeyce inmişlerdi. Eğer biraz daha inerlerse cehennemdeki iblislerle bile karşılaşacaklarına emindi. Fakat gelmiş oldukları geniş alan asalarından yayılan cılız ışık yüzünden pek de görünmüyordu. Büyücü asasını havada tutup, “ Lumos Maxima! “ diye mırıldandıktan sonra etrafa saçılan ışık görüş alanlarını arttırdığında şaşkınlıkları muazzamdı.
Burası bir yer altı şehriydi! Uzayıp giden hol insana ne kadar küçük olduğunu hatırlatırken, duvarlar hiç görmediği güzellikteki süslemelerle kaplıydı, yer yer alanda beliren sütunlar tavana destek sağlıyor ve kadim dilin kelimeleri üzerlerine işlenmişti. Burası tamamen bir sanat harikasıydı. Argarot nutku tutulmuş bir şekilde bakıyordu etrafa. “ Burası da neresi? “ İhtişamın karşısında sesi bile etkisini yitirmiş bilinemezlikle dolu bu yerde büyülenmişti. Duvarları incelerken kendi dillerinden bir yazı dikkatini çekti. Yanındaki kadının dikkatini çekip o tarafa döndü. Duvarda yer alan yazı bir çeşit kıyamet alameti gibi benliğini sardı. Anlaşılan burada hiç güzel şeyler olmayacaktı. Kaşlarını çatıp etrafa bakındıktan sonra yazıya tekrar döndü.
‘ İnci şehrimiz ihtişamlıydı bir zamanlar,
Derinleri bıkmadan usanmadan oyduk.
Dağlara kardeş ettik, geçitler açtık.
Parıldadı durdu yüzyıllarca, binyıllarca.
Ne zaman ki geldi insanlar,
Getirdiler uğursuzu
İşte o vakit çöktü karanlık üzerimize
Yaşam soldu gitti buralardan, iblisler doluştu. ‘
Kelimeler kanını dondurmuştu. Kadim tarih karşılarına serilmiş, aradıkları şey hakkında bir ipucu vermişti onlara. Aklındaki soru işaretleriyle birlikte kaşıdı çenesini. Bu iş gittikçe tuhaflaşmaya başlıyordu. Ayrıca yazıdan anlaşıldığı kadarıyla da burası insanlara ait değildi. Hatta onları uğursuzluk getiren olarak bile görüyor olmalıydılar. Gülümsedi elinde olmadan. İnsanların gerçek doğasını görmüş ve kadim zamanlarda yaşamış canlılardan birinin mekanında bulunuyorlardı şuanda. Acaba onlardan kalmış mıydı? Sanmıyordu. Gerçek bir gizemle karşı karşıyaydılar. “ Bu çok tuhaf! Burası insan olmayan bazı yaratıklara ev sahipliği yapmış ve bizim soyumuz yüzünden karanlıklar içinde kalmışlar. Acaba ne olmuş? “ Ufak bir tıkırtı koskoca salonda yayıldıkça yayıldı, duvarlarda yankı yaparak büyüdü. Hemen sesin geldiği yöne asasını çevirdi genç büyücü; fakat karanlıktan başka hiçbir şey yoktu. Yine de tecrübeli büyücü maskelenmiş bu karanlığın ardından bir şey çıkmasını bekleyerek baktı bir süre. İçinden bir ses burada büyük bir kötülüğün var olduğunu söylüyordu. Sonra sütunların ardından birer birer çıkmaya başladılar. Koca koca örümcekler her bir yerden çıkıyor kıskaçlarını tehdit
edercesine şaklatıyorlardı. “ Lanet olsun! “ Gelen örümceklerden birine yolladığı büyü onu metrelerce geriye fırlatsana onlarcası hatta yüzlercesi akın ediyordu bulundukları yere.
Bu sırada tavandaki bir açıklıktan da gelmeye başlayan yaratıklar karşısında iyice çaresiz olduklarını anladığında Argarot, kadını kolundan tutup henüz kapanmamış yolda koşturmaya başladı. Bu arada savurduğu büyülerle pis sekiz bacaklıları kendilerinden uzak tutuyordu. Bu işin böyle daha zor olacağını bilen büyücü tavandaki açıklığa asasınıdoğrultup haykırdı. “ Bombarda Maxima! “ Tavanda meydana gelen sarsıntı salonun sütunlarını da vurunca ortalık bir anda cehennemsi bir havaya büründü. Büyük sarsıntılar geçiren sütunlar birer birer kırılmaya başladı ve hemen ardından tavandan düşmeye başlayan taş parçaları örümcekleri teker teker ezdi. Son hızla koşan ikilisi ise salonun sonundaki açıklıktan fırladılar. Hemen ardından da arkalarına çöken taşlar nedeniyle kapanan kapıya gülerek baktı büyücü. “ Az daha ölecektik değil mi? “ Kadının olası kızgınlık ifadelerini görmezden gelerek yoluna devam etmek isteseydi de yarı yolda durmak zorunda kaldı. Karşılarında göz alabildiğine uzayıp giden bir uçurum vardı. “ Bu da neyin nesi şimdi? “
Konu: Joseph Santino 
Salı Ocak 17, 2012 8:18 pm